22 Haziran 1996 yılında Diyarbakır'da ailesi ile yemek yerken PKK militanlarının açtığı ateş sonucu şehit olan Polis Özel Harekât Tamer Nuray'ın şehadetinin üzerinden tam 24 yıl geçti. Kızı İrem Nuray (25) babasız geçirdiği 24 yılı anlattı. Nuray'ın ölüm yıl dönümünde İrem, babasının adının verildiği Etlik Şehit Tamer Nuray Polis Merkezi Karakolu'na gitti. Şehit Tamer Nuray'ın Keçiören'de yaşayan kızı İrem Nuray, 24 yıldır babasının hasretiyle yaşıyor. Nuray, "Babam şehit düşünce, ailesi istediği için İzmir'e defnedildi. Babamdan kilometrelerce uzakta kaldım. İsminin yaşatılması için Etlik Karakolu'nun adı Şehit Polis Tamer Nuray Merkez Amirliği oldu. Özlemimizi böyle gidereceğiz. İlk defa geldim Çok heyecanlandım, çok mutluyum. Tarif edilemez bir duygu. Tabelada babamın adını görünce içim titredi. Gurur duydum onunla. Artık her babalar gününde buraya geleceğim" dedi. 1995
Diyarbakır doğumlu İrem Nuray, "Babam 28 yaşındaydı. Annem emekli öğretmen. Annem ve babam tanıştıktan sonra tayini Diyarbakır'a çıkmış. Babam görevdeyken ailecek yanına ziyarete gitmişiz. O esnada teröristler yemek yediğimiz yeri taradı. Annem anlattı. 1 yaşındaymışım. Yanımda abim vardı 2 yaşındaydı o da. Orada şehit oldu. O esnada babamın kucağındaymışım. Taranınca yere düşmüşüm, canını kurtarmak isteyenler beni ezmişler. Çok şükür Allah annem ile beni birbirimize bağışladı. Anadolu Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı mezunuyum".
GELECEK DİYE BEKLEDİM
"Bu acıyı yaşamayan bilemez" diyen Nuray, "Kelimelerle anlatılmaz. Tek başıma büyüdüm. Babasızdım. Her zaman babam bir gün gelecek diye bekledim. Kız çocukları babalarının ilk aşkıdır. Keşke benim babam da yaşasaydı. Yaşayan için bir ömre bedel bir acı. Bu acıyı yaşamayan bilemez. Baba evin çınarıdır. Dayandığın güçtür. Hayallerin, mutlulukların ölür. 'Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez' derler. Bir an gelir çok üzülürsün. Keşke o an babam beni teselli etse derim. Eve gelirsin sıkıntını babana ya da annene anlatırsın. Elini tutacak birini ararsın. Babasızlık en çok o an hissedilir. Babamı hatırlamak isterdim en azından. 24 kere babamsız babalar günü geçti. Babalar gününde bazen babamın mezarına gideriz. Mezarı İzmir'de. Keşke daha yakımızda olsaydı. Babamın mezarı uzakta ama adının verildiği karakolda yaşıyor" diye konuştu.
SOL YANIMDA HEP BİR BOŞLUK OLUR
KOKUSUNU almak isterdim diyen Nuray, "Babam için Kuran okuyorum, dua ediyorum. Umarım ona layık bir evlat olabilirim. Kokusunu almak isterdim. Mezarda toprağa dokunabiliyorum sadece. Ama o an bile elini tutmuşum gibi hissediyorum. Lise mezuniyetimde yanımda olsun istemiştim. Dayım vardı yanımda ama babamın yerini tutamaz. Ailelerimizin ismi anons edilir, annemin isminin yanına babamın ismi de anons edilsin isterdim. Sol yanımda bir boşluk olur hep. Birisi bu hayattaki en büyük eksiğimi sorsa hiç tereddütsüz babam derim" dedi.
YARAM KANADI, İZİ HİÇ GEÇMEDİ
NURAY:"İçimdeki çocuk hiç ölmedi. Parka giderdim, en çok salıncağa binerdim. Babam ölünce gökyüzüne gitti deyip sanki ona daha yakın hissederdim. Babam ile gurur duymamı söylerlerdi hep. İster 25 olsun, ister 40 yaşımda olsun bir çocuğun, genç kızın yanında babasını görünce hüzünlenirim. Akrabalarımın babaları ile gezmelerini kıskanırım. Yaram kanadı, izi geçmedi. Artık bu acıyı kimse çekmesin. Babama layık bir evlat olmak için bu vatan için elimden gelen her şeyi yapmak isterim. Bir gün evlenirsem beyaz gelinlik içinde mezarını ziyaret edeceğim."