17. yüzyılın ünlü Fransız masal yazarı,
Külkedisi'nden
Parmak Çocuk'a,
Uyuyan Güzel'den
Kırmızı Başlıklı Kız'a tüm çocukların bildiği masalların özgün yaratıcısı Charles Perrault'un, bir başka masalı olan
Çizmeli Kedi nihayet sinemada. Hem de bir Amerikan yapıımı değil, kendi ülkesinde yapılmış bir film olarak...
Çizmeli Kedi, sanatçının dehasını ortaya koyan ve bir tür neredeyse modern gözüken absürd ögeler içeren bir masal. O alabildiğine 'serseri', tam bir sokak haytası olan düzenbaz kedi ve ona değirmenci babasının vasiyeti üzerine bir çift 'kırmızı deriden çizme' hazırlayan genç Pierre'in saflığı az mı şaşırtıcı? O Mussolini suratlı, sürekli uyuyup duran kral, yüzünü, Fransızcasında kendisini seslendiren oyuncu Yolande Moreau'dan ödünç almış tombiş kraliçe, o Louis de Funes'in hık demiş burnundan düşmüş danışman, onun aynen Süleyman Demirel'i hatırlatan has adamı... Ve bir 20. ya da 21. yüzyıl genç kızı gibi aklı fikri dans ve eğlencede olan genç prenses... Tüm bu kişilikler, 17. yüzyılla çağımız arasında ne ilginç bir köprü kuruyor... Üstelik müzik olarak da
Für Elise'den bir Strauss valsine ya da
Carmen operasına, çok bilinen klasik müzik parçaları da özgün yorumlarla gelip bu köprüyü pekiştiriyor. Filmin grafiği iyi, çizgileri kişilikli, karakterleri sağlam... Ayrıca bir Avrupa sineması havası taşıyor: Hayli serbest vezin, hınzır ve 'cool' bir atmosfer... Ancak film, bunun bedelini de ödüyor. Gerçek anlamda bir devamlılıktan yoksun kalarak... Ne dramatik ne de komik olarak sürükleyici değil, kopuk kopuk bölümlerden oluşmuş gibi. Ve de Amerikan sinemasının bizi alıştırdığı o devamlılık duygusu ve o sıkıştırılmış dramatürji, bu kez yokluğuyla filmin geniş kitle tarafından izlenmesine sekte vuracak gibi duruyor.
ÇİZMELİ KEDİ **
(La Veritable Histoire du Chat Botte)/ Yönetmen: Pascal Herold- Jerome Deschamps, Macha Mekeieff/ Senaryo: Pascal Herold/ Müzik: Moriarty/ Kurgu: Laurent Pele/ Fransız-Belçika yapımı.
