Bugün Ayça Köker'in doğum günü. Ayça'nın babası emekli albay İsmet Köker, bugün O'nun için yazdığı şiiri okuyacak. Ama Ayça duyamayacak bu şiiri. Ayça artık yaşlanmıyor zaten.
Çünkü Ayça Köker, 2003 yılında bir trafik kazasında bu dünyaya veda etti.
Ben Ayça'yı tanımadım. Babası da Ankara'da yaşayan bir sayın okurum. Kızının kaybından sonra yaşadıklarını ve hala dinmeyen acısını bana mektupla anlattı.
Trafik canavarlarına ailelerinden kurban veren on binlerce insanın neler çektiklerini öylesine içten cümlelerle yansıttı ki bana, bugün onun "Saklı Bebeğim Benim" şiirini yayınlamayı bir görev bildim.
"Yokluğun Ayçam
Safa ömrümün son durağı
Yüreğim aşkında hep sıcacık.
Sensizlik
Yüreğimdeki en derin sessizlik,
Penceremdeki saka kuşum
Bu gün bir daha öldü.
Ben sensiz, sen bensiz
Aşkın sinemde benzersiz.
Kal hep orada ne olur
Kedersiz
Saklı bebeğim benim."
Ayça'nın doğum gününde ben de olmak, onun için ben de bir fidan dikmek isterdim. Bu şiiri, trafik canavarına kurban veren tüm acılı insanlarla paylaşıyorum.