Ersen ve Dadaşlar'ın son albümü çıktı: Alüvyon (Kotracı Müzik). Ve ben geçmişe daldım. 60'ların sonları,70'lerin başı ve Anadolu'nun bağrından gelen melodileri, Batı tarzı bir pop/rock müzikle birleştirme çabaları. Eski halk şarkı ve türkülerimize çağdaş bir çokseslilik veren, farklı müziklerin bireşimi ve bundan doğabilecek zenginlikleri getiren unutulmaz çabalar. Bir yanda Cem Karaca ve Moğollar, öte yanda ise Ersen ve Dadaşlar'ın tatlı rekabeti.
1950 doğumlu Ersen ne kadar çok 45'lik yapmıştı! Onların da bir CD'de toplanmasını ister ve beklerken, bu yeni albüme bayıldım. Hemen hepsi kendi söz ve müziklerinden oluşan 11 parçalık albümde, Ersen Dinleten'in sesi biraz Cem Karaca, biraz da Leonard Cohen gibiydi. Zaman içinde tınıları acılaşmış, olgunlaşmış, sanki tüm hayatı bize anlatmaya soyunmuş bir ses. Hepsi özgün ve güzel melodiler, bir yaşam bilgesinin bizim olan herşeye bakışı. Mutlaka edinip dinleyin. Bu arada Zülfü Livaneli'in tüm albümlerinin basımı ikinci halkasını tamamladı, yeni çıkan beş CD ile birlikte 11 albüme ulaştı. Ayrıca onun bir zamanlar Maria Farantouri ile birlikte verdiği konserlerden Atina konserinin de güzel bir albümü çıktı (AJS). İki sanatçının Livaneli müziğinde ve ortak bir Akdeniz rüyasında buluşan sanatları bir belge gibi saklanmalı: Müziğin halkları birleştirmedeki müthiş etki gücü açısından.