Boğaziçi'nin kalbinden, Dolmabahçe üzerinden İnönü'nün yeşil çimlerine çöken sis Türk futbolunun üzerine karabasan gibi inen şikeye atıf yapar gibiydi. Öyle bir çağrışım ki yıllardır hasıraltı ettiğimiz, duman altına ittiğimiz problemlerimizle yüzleşemediğimiz, yüzleşmediğimiz için bu günleri yaşıyoruz. Bulanık suda balık avlayanlar misali boğazımıza kadar battığımız şike, teşvik pisliğinin içinde Polyannacılık oynuyoruz.
Temizlik fırsatını değerlendirmek yerine maddi menfaatleri ön plana çıkarıp futbolumuzu yine üstü örtülmüş, puslu, sisli ortamlara ittiğimizin ve oradan beslenenleri bilerek ya da bilmeyerek özendirdiğimizin farkında mıyız? Sisli havaları da, sis altında oynanan maçları da sevmem!
Dün indirilmiş bilet fiyatlarına rağmen yine dolmayan tribünlerin nedenlerini sorgularken Beşiktaş'ın ikinci yarıya merhaba dediği Eskişehir maçını bu duygularla izledim.

ÖNEMLİ BİR BAŞLANGIÇ
İlk maçına çıkan Ersun Yanal'ın oyunu 2 bölge ile 3. bölge arasında zorlayacağı ve Carvalhal'ı bu noktada sıkıştıracağı herkesin malumuydu. İlk yarı bunda da başarılı oldu. Oyun kalitesi beklentilerin altında kalsa da Yanal ekibi Siyah-Beyazlı takımı durdurmadaki başarısını hücumda gösteremedi.
Maçta Sivok'un golü gelene kadar sahanın en iyi futbolcusu kim deseler tereddütsüz oyumuz Eskişehir kalecisi Vanja İvesa olurdu. 2 tane yüzde yüz kurtardığı pozisyon var ki oyunun dengesini değiştirecek nitelikleydi. Sertlik ve mücadele üzerine kurulmuş bir oyunda ayakta kalmayı başaran iki takımdan golü atan bu gerilimi lehine çevirebilirdi. Sivok'un Ernst'in yardımıyla attığı gol Beşiktaş'a bunu sağladı. Rakibin gardı, oyunun gerilimi düştü. Mustafa'nın golü sonucu belirledi. Beşiktaş'ın ilk yarıyı üçüncü, Eskişehir'in 4. bitirdiğini dikkate alırsak bu galibiyetin göründüğünden çok daha önemli bir başlangıç olduğunu kabul etmeliyiz.