Bu şehirde kar yağışı ne kadar çileli olursa olsun, bu şehir karla birlikte çok romantik olur...
İstanbullu karla birlikte panik yaşar. Kendimden biliyorum; her gün mini bir valizle işe geldim, ya geri dönemezsem diye. Ve de her akşam işten çıkarken çantama yiyecek bir şeyler koydum, yolda kalırsak diye... (Evim uzaklarda, onun için...)

KİTAPLAR BİTTİ!
İstanbullu'yu kar kesmez. Pazar günü kar yağarken geçtiğim yollar kilit olmuştu. Çünkü insanlar alışveriş merkezine gitme çabasındaydı. Oysa salı sabahı yollar bomboştu. Neredeydin ey İstanbullu!
İstanbul'da kar... Özellikle Boğaz'daki görüntü insanda fotoğraf çekme isteği uyandırıyor. (Bizim manzaramız tüm Boğaz'ı görüyor. Şairin dediği gibi; İstanbul'a tepeden bakmak şahane...)
Aaa, kar bir işe yaradı. Bitmesi gereken kitaplar bitti, izlenmesi gereken filmler izlendi.
Ben küçük bir kasabada büyüdüm. Kardaki sessizlik bana o günleri hatırlattı; insansız ve tenha.
Bu da iyi bir şey! Kendinizi daha çok fark ediyorsunuz.
İstanbullu'nun kar yağışını abarttığı söylenir. Malum; ülkenin büyük bölümü her zaman karlar altında... Ama İstanbul'da kar yağdığında, çok yağdığında, sahiden hayat duruyor.