Burak Özçivit, babasını anlatmış GQ dergisine. 'Önce okulun bitsin' diye tutturan, 'Koluna altın bileziğini takmadan olmaz'la başlayıp 'Askerlik bitsin' diyen bir baba değilmiş onunkisi. Çocuğunun fotoğraflarını modellik yarışmasına gönderip bugününü kuran bir babaymış. "Babam inanmış göndermiş, ben hayal bile edemiyordum. En büyük destekçimdir babam" diyor. Vallahi helal olsun. Birçok baskıcı babaya da ders olsun! Röportajı okuduktan sonra üniversiteden yeni mezun olan bir arkadaşıma denk geldim. "Bana iş bulur musun?" diye kapımı çalmıştı. "Ne iş yapmak istiyorsun?" dediğimde yanıtı "Bilmiyorum, yeter ki iş olsun" olmuştu. Sonra da "Ben bu diplomanın nasıl kullanıldığını bilmiyorum. Babamın istediği okul ve bölümü bitirdim. Şimdi de yönlendirilmeden hareket edemiyorum, kendimi bulamıyorum." Çocuğunun adına karar veren babalara örnek olsun bu iki hikaye. Bırakın çocuğunuz istediği birey olsun. Hedefi neyse önünü açın. 'Keşke'lerin içinde boğulduğu bir hayatın içine sürüklemeyin onu. Yönlendirirken hayal kurdurun, hedef belirlemesine yardımcı olun ki kendisini bulsun. Haftanın babası ilan ediyorum Burak Özçivit'in babasını, tebrikler!