Şimdi ben böyle şikayet ediyorum falan ama sanırım azınlıktayım... İnsanlar tatilde alt alta üst üste yaşamayı seviyor aslında. Şartlar ne kadar zorlayıcı olursa o kadar mutlu oluyorlar sanırım. Şehirdeki kaostan kurtulmak yerine, aynı karmaşayı tatilde sürdürmeyi tercih edenlerin sayısı hiç de az değil. Yoksa güzelim memleketimde onca cennet köşe varken neden kör değneğini beller gibi sadece üç-beş merkeze akın etsinler ki... Eziyet çekmeyi sevme konusuna bir örnek vereyim mesela... Bu sene Alaçatı'da bir anda acayip popüler olan bir mekan açıldı. İsmi Riders. Deniz kıyısında, house müzik çalıyor. Kapanan Otto'nun muadili gibi diyebiliriz. Anayoldan sapınca 3-4 kilometre boyunca un kıvamındaki bir toprak yoldan gidiyorsunuz. Aynı zamanda yola tırtık tırtık bir şeyler yapılmış. Aracın içinde vibrasyondan içiniz dışınıza çıkıyor. Etrafta yerleşim olmadığı için müzik sabaha kadar sorun olmuyor. Sabaha kadar dediğim saat 08.00'den falan bahsediyorum. Arada tanıdık isimler de görmek mümkün. Benim gözüme takılanlar Hande Ataizi, Nihat Odabaşı, genç oyuncu takımından Kaan Urgancıoğlu, Rıza Kocaoğlu vardı mesela. Uzatmayalım... Söz konusu yer, tamam, belli bir müzik tarzını sevenler için eğlenceli falan ama yolunun eziyetini size bu yazıda anlatmak için edebi yeteneklerim maalesef yeterli değil. Dönüşte bir oto yıkamacıya girmezseniz trafiğe o şekilde çıkmanız mümkün değil. İnanın, olur da fark etmezseniz ve camınız aralık falan kalırsa, insanın kirpikleri bile unumsu toprak parçacıklarıyla doluyor. Ama işte mekan şu anda Alaçatı'nın en popülerlerinden biri... Eeee başlıktaki gibi işte... Şeytan azapta mutlu, yapacak bir şey yok.