Tamam anladık, Ayşe Arman olmak istiyorsunuz ama zor. Öyle acayip fotoğraflar çektirerek, Ayşe Arman olunmuyor.
Tamam farkındayız, dikkat çekme çabasındasınız ama her çekilen dikkat, kişinin hayrına olmuyor.
Pazar günü hafta sonu eklerini okuyorum; Posta gazetesinin kapağında, sol köşede Fatih Ürek'in bikinili bir kadınla fotoğrafı var. Dedim, herhalde Fatih'i Bodrum'da arkadaşıyla fotoğraflamışlar.
Sonra uyandım ki bu bir röportaj, bikinili arkadaşımız Canan Danyıldız da röportajcı.
Güzel ve fit kardeşim, oldu mu şimdi? Beğendin mi yaptığını? Yani fotoğrafın konuyla da alakası yok. Hadi öyle olsa, yine susacağım. Yani jean'inin belini kasıklarına kadar kıvırıp röportaj pozu veren röportajcıyı da gördü bu gözler ancak bu kadar da değil, olmamalı. Konuşturan fotoğraf, bikinili fotoğraf demek değildir; bir büyüğümüz çıkıp bunu anlatmalı.
Sen zaten işini güzel yaparsan, doğru kişiye doğru soruları sorarsan; aslan gibi okutursun be abla. Bikinili vücudunla okutacağını düşünüyorsan, bence bu işi hiç zorlama.
Tabii benimki de laf... Devir selfie devri, devir 'Ben de güzelim' devri... Oysa bilseler ki, o güzellik nasıl da hızla kayıp gidiveriyor insanın ellerinden.
Geriye kendine öğrettiğin, aldığın dersler, emeğin, yeteneğin kalıyor.
Bilseler, bir bilseler...