Maç öncesi psikolojik ortama baktığımızda daha çok isteyen ve daha çok ihtiyacı olanla, kaybedecek çok da fazla şeyi olmayanın karşılaşmasıydı. Rahatlık mı; yoksa baskı altında oynayan mı başaracaktı? Bunu görecektik dün akşamki maçta.
Maç içinde o kadar çok değişkenlik oldu ki; oyun iki tarafa da hep gidip geldi. Maça başlarken, daha dengeli bir orta saha kurgusu olan Beşiktaş, rakip 10 kişi kalınca Nobre'yi oyuna sokarak, ileride daha fazla adamla mücadele etti ve daha çok hücumu düşündü. Trabzon ise 10 kişi kalmasına rağmen "Ben böyle de kazanabilirim" mesajı veren oyun anlayışıyla başladı ikinci yarıya. Hatta pozisyon da buldu. 61. dakikada ise Jaja'yı çıkarıp Ceyhun'u oyuna alarak "Kaybetmesem de iyidir" mantığıyla oyuna devam etti. Golü de bundan sonra yediler. Değişkenlerden biri daha devreye girdi. Bir duran top ve Trabzonspor'un beraberlik golü geldi. Bu golden sonra Sivok'un atılmasıyla beraber oyunun resmi yine bambaşka bir hal aldı.

BEŞİKTAŞ'IN KLASİK HATASI!
Son bölümde her iki takım da kazanabilirdi artık ve bunu başaran Trabzonspor oldu. Yine yüksek bir top; yine Beşiktaş defansının bir klasik bir hatası. Tıpkı duran topta olduğu gibi; bu da mağlubiyeti getirdi...
Dün akşamki maçta bireysel performanslara baktığımızda, bana göre oyunu organize etmesi gereken Guti'nin kötü gününde oluşu; Simao'nun oyundan kopuk, bölüm bölüm ortaya çıkışı ve Bobo'nun golü atmasına rağmen oyunun bütünündeki verimsizliği vardı Beşiktaş tarafında.
Trabzonspor'da ise bana göre ön plana çıkan iki isim vardı. Biri, takımı 10 kişi kaldıktan sonra gerçekten büyük özveriyle oynayan Umut Bulut; diğeri ise yaptığı etkili koşularla Beşiktaş defansını devamlı zorlayan ve sonunda golü bulan Burak Yılmaz... Özellikle Burak Yılmaz bu galibiyette başrolü oynadı. Gecenin sonuna baktığımızda, şampiyonluk yolunda çok önemli bir virajı dönmüş bir Trabzonspor gördük. Ben Tolga Özkalfa'nın hakemliğini hiçbir zaman beğenemedim. Dün akşamki de çok kötü performanslarından biriydi bence.