Sevim Ak nasıl biri, kısaca kendinizden bahseder misiniz?
Selanik göçmeni bir ailenin çocuğu olarak Samsun'da doğdum. Kimya Mühendisliği eğitimi aldım. Edebiyatı ve onun bulanık, yoruma açık yanını çocukluğumdan beri sevdiğim için mühendisliğin keskin, köşeli, net bakışıyla uyum sağlayamadım. Rijitleşmekten korktum açıkçası. İnsan kimyasına yönelerek bir de Biyokimya okudum. Mesleğimi sevdim sevmesine, ama bir gün 'istediğin bu muydu 'sorusuna, 'hayır masa başında oturup hayaller, sözler dünyasında gezinmek' yanıtını verince yıllardır yazıp bir dosyaya tıkıştırdığım öykülerimle yüzleştim. Yetişkin öyküleriydiler, ama içlerinde birer çocuk gizliyorlardı. Onu keşfedince çocuk edebiyatı ilgi alanıma girdi. Sonrasında kendimi çocuklar için yazarken buldum. 30 yıldır bu alandayım. Yeni çıkan Melo adlı son kitabımla birlikte 36 kitabım var.

Çocuk kitapları yazmaya gönül vermiş bir yazarsınız, nasıl başladı ve devam etti?
İlk önce bir mahallede çocukların başından geçen sıradan olayları, duygulanımları yazdım. Çocukluğum kalabalık aileler arasında ve sokaklarda geçmişti. Heybeliada'da yaşarken benim çocukluğumdakine benzer şekilde zaman geçiren, oyunlar icat eden çocuklarla karşılaştım. Onlara ve kendime baka baka dosyalar dolusu mahalle öyküsü yazdım. Uçurtmam Bulut Şimdi, Karşı Pencere, Mahalle Sineması, Dörtgöz kitaplarımdaki gibi... Ardından hayal dünyasında gezinen sorulara açık, mizahi yanı olan öyküler dönemim başladı. Pembe Kuşa Ne oldu, Penguenler Flüt Çalamaz, Toto ve Şemsiyesi, Çilekli Dondurma, Sakız Kızın Günleri gibi… Son dönemde de çocuk sorunlarıyla ilgili romanlar yazdım. Anne-baba ayrılığını yaşayan çocuğun evden ayrılan babasına ulaşma ve tanıma çabaları, annesiyle yıllar sonra karşılaşan yetimhanedeki kızın gelgitleri, teknoloji bağımlılığı ve doğadan kopuş gibi konular romanlarıma sızdı. Domates Saçlı Kız, Şarkını Denizlere Söyle, Horoz Adam ve Korsan, Saçlarında Soru İşaretleri gibi...

Bir de kütüphaneniz var. Biraz bahseder misiniz?
Annemin ve babamın son 10 yılını geçirdiği aile evimizi kardeşim Behiç Ak'la Ev Kütüphanesi'ne dönüştürdük. Haftanın belirli günleri çocuklara açıyoruz. Orada kitaplar okuyorlar, ödünç alıyorlar, günün aktivitesine katılıyorlar. Editör dostlarımız çeşitli yaş gruplarıyla kitap tartışma etkinlikleri yapıyorlar. Burada hepimiz birbirimizden çok şey öğreniyoruz. İyilikleri, güzeli, bilgiyi, düşünceyi paylaşmayı, ortak kullanmayı, birbirimizin sesini daha etkili duymayı...

Anne-babalar çocuk kitabı seçerken en çok nelere dikkat etmeliler sizce?
Çocuklarının seslerine kulak versinler öncelikle. Her çocuğun ilgi alanı, algısı, duygu dünyası farklıdır. Hangi tür kitaba yakınlık duyuyorsa onu okumasına izin vermek gerekir. Tasarımı özenle yapılmış, iyi çevrilmiş, dili güçlü, mesajı sağlam ve tutarlı kitapları seçmelerini öneririm.

Hazırlayan: Zuhal EYÜBOĞLU