Kitabın ve elbette haremin hikâyesini Prof. Atasoy’un binlerce kitapla yaşadığı evinde dinledik. Sanat tarihçisi olarak sadece mimariyi değil, daha çok o yapılarda insanların nasıl yaşadığını merak eden Prof. Atasoy “kültür tarihi” olarak tanımlıyor ilgi alanını. BİLİNTUR’un harem hakkında “ciddi, palavrasız, mesnet-siz bilgilerden uzak bir rehber kitap” talebiyle oluşan kitapta “harem sakız gibi çiğnenmiş, herkesin fantezisine göre hayaller kurup bir şeyler uydurduğu bir konu” olsa da, Atasoy sade bir dille gerçek haremi anlatmayı amaçlamış.
Kitapta minyatürlerden fotoğraflara, batılı oryantalist ressamların eserlerinden gravürler bol görsel malzeme var: “Haremin mimarisi çok da heyecan vermez, bir kere bir bütün olarak kavramakta zorlanırsınız.
Birçok kısım da sonradan eklendiği için büyük bir bölümü çok karanlık ve kasvetli kalmıştır. İnsanlar bu resimlere bakıp dikkatlerini detaylara yöneltsinler istedim. Mesela pencere içlerinde küçük çeşmeler var, görmeden geçebilirsiniz. Hâlbuki dünyanın hiçbir yerinde olmayan bir hazinedir o çeşmeler.”
“Padişahla öyle paldır küldür konuşulmaz”
Sadece Topkapı değil, Dolmabahçe, Çırağan, Beylerbeyi saraylarının haremlerine dair bilgi ve görseller içeren kitapta en dikkat çeken konulardan biri haremde eğitime verilen önem. Dizide haremdeki kadınlar sadece dedikodu yapsa da, aslında hepsi müthiş bir eğitim alıyorlarmış: “Padişahla her şeyi konuşabilecek seviyeye getiriliyorlar eğitimle.
Sadece Topkapı değil, Dolmabahçe, Çırağan, Beylerbeyi saraylarının haremlerine dair bilgi ve görseller içeren kitapta en dikkat çeken konulardan biri haremde eğitime verilen önem. Dizide haremdeki kadınlar sadece dedikodu yapsa da, aslında hepsi müthiş bir eğitim alıyorlarmış: “Padişahla her şeyi konuşabilecek seviyeye getiriliyorlar eğitimle. Müzik, okuma yazma, Kuran, edebiyat öğreniyorlar. Dini konular için Arapça, edebiyat için Farsça öğreniyorlar. Geç dönemde Fransızca ve İngilizce de öğrenmişler. Dolmabahçe’de hem Batı hem Doğu müziği öğrenmişler mesela. Derecesi kabiliyetlerine göre belirleniyor. Dans öğreniyorlar. Adab-ı muaşeret öğreniyorlar en önemlisi. Diziye bakamıyorum, öyle paldır küldür konuşulmaz padişahla. İnsanın içine işleyecek terbiye verilirdi, sarayda ne zaman gözünü kaldırıp bakabilirsin, ellerini nasıl tutacaksın, bunlar öğretiliyordu.”
