Dünyada birbirinden garip topluluk var. O ilgi çekici gruplardan biri Amişler. Öyle ki kendilerini merak edip görmek isteyen bir sürü insan turist olarak yaşadıkları bölgeye geliyor.
Elbetteki bu başka yerlerde yaşamadıkları anlamına gelmiyor ama daha çok bulundukları yer burası. Hikayeleri ise 1600'lü yılların sonlarına dayanıyor.
Amişler, çamaşır ve bulaşıklarını elde yıkıyorlar, akşamları mum ışığında oturmayı tercih ediyorlar, atlı arabanın yanı sıra zaman zaman bisiklet kullanarak ulaşımı sağlıyorlar ve akşama kadar tarlalarında çalışıp gün batımına yakın evlerine çekiliyorlar.
Ayrıca Amişler kılık kıyafetlerini son modaya göre değiştirmiyorlar. Yani mezhepleri çıktıktan bu yana aynı şeyi giyiyorlar diyebiliriz.
Giyim tarzlarıyla da farklı olan Amiş topluluğunda kadınlar uzun kollu ve uzun etekli elbiseler giyiyor. Elbiselerini önlük ve 17. yüzyıldan kalma şapkaları ile tamamlıyorlar.
Erkekler ise çalışırken askılı elbise, günlük yaşamda ise koyu renk takım elbise giyerek şapka takıyorlar.
Evlendikten sonra tüm erkekler sakal bırakıyor.
Devlete vergi vermiyorlar, sosyal güvenlikle ilgilenmiyor ve askerlik yapmıyorlar.
1600'lü yılların sonunda Reform hareketi sırasında, doğumundan sonra bir çocuğun vaftiz olmasının mantıksız olduğunu ve herkesin 18 yaşından sonra kendi iradesiyle karar vermesi gerektiğini savunuyorlardı.
Katolik Kilisesi ise bu fikre tepki vererek yüzlerce insanı öldürdü.
Amişler de öldürülen gruplardan biriydi.
Amişler, ismini İsviçreli Jacob Amman'dan alıyorlar. Sonrasında ise Avrupa'da baskılardan yıldıkları için soluğu Amerika'da alıyorlar.
Kendi özel kiliselerinde ibadet etmeyi tercih eden Amişlerin en çok önem verdiği şeylerin başında 'Fazla çocuk sahibi olmak' geliyor. Bu konuya nüfuslarının artması için özel önem veriyorlar.
Yine komşuluk ilişkileri ve akrabalarıyla görüşmek.
Son 16 yılda nüfusları 125 binden 230 bine çıktı ve her ailenin 4-5 çocuk yapması sebebiyle de 2026'da nüfuslarının 500.000'i bulması bekleniyor.
Renkli ve baskılı kumaşlar giymiyorlar; her köyde sadece 1 telefon var ve onu acil durumlar için kullanıyorlar.
Kadınlar evlenene kadar saçlarına siyah örtü, evlendikten sonra beyaz örtü bağlıyorlar.
Hastalandıklarında hastaneye gitmek yerine doğal tedavi yöntemleri deniyorlar. Hastanelik bir duruma gelinirse ise masrafları cemaat imece usulüyle ödüyor.
Traktör kullanmıyorlar; bütün üretimlerini 17. yüzyıl aletleri yani saban ve benzeri aletlerle sürdürüyorlar.
Almanca'nın farklı bir aksanıyla konuşan ve anadillerini 200 yıla yakın süredir bulundukları Amerika kıtasında da kullanmayı sürdüren topluluk, çocuklarını ilköğretimin ardından okula göndermiyor.
İlginç yaşam tarzları sebebiyle yaşadıkları yerler turist akımına uğruyor fakat bundan biraz rahatsızlar.
Fotoğraflandıklarında ruhlarının uçup gideceğine inanan Amişler, turistlerin onları fotoğraflamasına pek sıcak bakmıyorlar.
Amişleri rahatsız etmemeye de özen gösteren turistler, özel izin dışında fotoğraf ve görüntü çekiminin yasak olduğu köylerde Amişlerin yaşam tarzlarına saygılı davranmaya çalışıyor.
