Gün geçmiyor ki, televizyonun olumsuz yönlendirmesiyle bir anda "3. sayfa haberi" olan insanların haberlerini okumayalım. Geçtiğimiz hafta 12 yaşındaki Zeynep Tığ'ın intihar olayında bu acı gerçekle bir kez daha yüzleştik. Zeynep, ailesiyle birlikte televizyondaki bir programı izliyordu. Programda bir kız intihara teşebbüs ediyor ama son anda odaya giren bir kişi tarafından kurtarılıyordu. Babası Erol Tığ'ın olaydan sonra verdiği ifadeye göre Zeynep, bütün gece boyunca "Baba intihar etmek isteyen kişi kurtulur mu?" diye sorup durmuştu. Zaman zaman bu köşede televizyoncuların toplumsal sorumluluklarını hatırlatmak zorunda kalıyorum. Bu nedenle bazı meslektaşlarım tarafından "işgüzar ahlak bekçiliği" yapmakla suçlandığım bile oluyor. Oysa durumun ne denli ciddi olduğunu anlamak için arşivleri şöyle bir taramak yeterli. Son 10 yıl içinde televizyondaki şiddet ve olumsuz yönlendirmenin yol açtığı kriminal olaylar, bir kaç arşiv dolabını dolduracak yoğunluğa erişti. Ama Bursa'daki Zeynep Tığ olayında sorumluluğu yalnızca televizyoncuların üzerine yıkmak haksızlık olur. Burada en büyük sorumluluk, şiddet içeren programları filtre edemeyen ebeveynlerde. Reality şovların, korku-filmlerinin ve şiddet içeren dizilerin "ailece" izlenmesinin son derece sakıncalı olduğunu artık bilmeyen kaldı mı? Üstelik Zeynep, olaydan ne denli etkilendiğini, sorduğu sorularla da belli etmiş. Yine de önlem alınamamış. Niyetim, acılı aileyi daha çok üzmek değil. Allah hepsine sabır versin. Ama Zeynep olayından tüm anne-babaların çıkartması gereken çok önemli dersler olduğunu hatırlatmak istedim. Belki böylelikle yeni Zeynep'lerin yitip gitmesine engel olabiliriz diye düşünüyorum. Anne babalar unutmayın; televizyon, çocuklarınızı oyalayan "bedava" bir dadı değildir. Onları asla televizyona emanet etmeyin. Eğer, ebeveyn olarak ekranın önünde mendirek olamazsanız, bir dalga gelip, onu sizden uzağa savurabilir. Buna izin vermeyin...
