POPSTAR yarışmasında yeni bir yıldız parlıyor: Adı; Selçuk. Ama o adının yalnızca "Selçuk" olarak anılmasını istemiyor. "Bana Selçuk Demirelli diye hitap edin" diyor. Zira bu onuru, gururu bütün ailesine bölüştürmek istiyor. Sadece bu kadarı bile Selçuk'un ne kadar yüce bir "gönül adamı" olduğunu anlatmak için yeterli olabilir. Ama böylesine "rafine" insanlara zamanımızda kolay rastlanmadığı için Selçuk hakkında bir şeyler daha yazmak, onun "insanlığını" biraz daha yüceltmek istiyorum. Selçuk ilk hafta sahneye çıktığında İbrahim Tatlıses onun davudi sesinden etkilenip, ağlamıştı. İbo, "Ağlattın beni Selçuk" dediğinde ise o mütevazı gönül adamından şu mahcup yanıt geldi: "Özür dilerim ağabey!" Son hafta ise Popstar sahnesinden Selçuk Demirelli imzalı bir insanlık dersi daha çıktı. Huysuz Virjin onu övmek adına "Seni daha önce tanımak, dinlemek isterdim. Tarlada geçirdiğin günler için üzülüyorum" dedi. Selçuk hiç düşünmeden, içinden geldiği gibi konuştu: "O günler de çok güzeldi..." Bu anda sazı eline alan yine İbrahim Tatlıses oldu. Selçuk'un sahneden verdiği 4 kelimelik insanlık dersinin altını şu cümleyle çizdi: "Helal olsun sana... Aslını unutanı, zaten bu millet hemen siler." Mersin'in tarlalarında çapa yapan Selçuk'un elleri iki hafta önce Popstar'a hazırlık olarak kuaförde manikürden geçirilmişti. Selçuk belki ellerindeki nasırlardan, tırnağının arasındaki topraktan kurtulmuştu. Ama terinin karıştığı tarlanın kokusunu yüreğinden kimse söküp alamazdı. Ben Popstar'da Selçuk'un "fotokopisini" gördüm. Noter değilim ama mührü basarım: "Aslı gibidir!"
