Maçı değil sonucu konuşacağımız karşılaşmayı izlerken soğuk terlerimizle ve endişelerimizle başbaşaydık. İlk yarı bittiğinde oyunumuz kötü ama rakiplerimizden gelen haberler iyiydi . Savunmayı bir kenara bırakıp Fatih Terim'i ikinci yarı için hazırlanın oyuncularıyla konuşmasını izledik. Emre ile Nihat'ı yanına çağırdı. Bir türlü tempo yapamayıp rakip kale önüne kontrollü gitmeyen ekibini iki yıldızı ile ateşlemek istiyordu.
Briegel, Türkiye'de yanından ayrılmadığı Fatih Terim'e telefonla bile olsa "hoşgeldin" demedi . Maç kadrosunu stada hareket etmeden 5 dakika önce açıkladı. Türkiye'de forma giyen oyuncularını 11'e almadı ve kendisine telefon edip "Kazakistan'a gidelim mi" diye soran Danimarka'nın hocası Olsen'e karşı görevini yerine getirdi. Maçı oynamaya karar verdiğimiz an, Terim'in ikinci yarıda yaptığı değişiklikler ve değişen oyun anlayışıydı. İki ön libero (Selçuk-Hüseyin) ile oyna başladık. Üç atak orta sahanın önüne Halil'i yerleştirdik. Ama gol atmamız gereken ikinci yarıda 4-1-4-1'e dönüp rakip sahada basmaya başladık. Hüseyin geride kaldı, Selçuk göbekte Emre ile birlikte ileri oynamaya başladı. Tümer ve Nihat oyun alanını genişletip yeni ay şeklinde Arnavut takımını kalelerine doğru itmeye başladılar. Pozisyonlar birbirini kovaladı. Önce Halil sonrasında Nihat'ın şutları vardı. Ümit Özat'ın zorlamasıyla Alpay'ın hazırladığı pozisyonda Tümer sağ ayağıyla golünü attı.
Sevinçle havaya sıçradığımız bu anlarda Danimarka'nın da Kazakistan'a attığı iki golün haberi gelmişti.
Fatih Terim, Tümer'i Milli takımımızın görünen bir yerine koymuş altına da "acil anlarda düğmesine basınız" diye yazmış sanki. Soluğumuzun kesildiği anda meydana çıkıp kaderimizle oynuyor. Böylesine sorumlu ve konsantre bir oyuncuyu Beşiktaş'tan önce Milli takımın kazanması ilginç açıkcası. Arnavut'lar tribüne Portekiz'de 2-2 biten Danimarka-İsveç maçının pankartını asmışlar, "hatırlayın" diye yazmışlardı. Zor oyunu bozar derler. Aklımızla ve tecrübemizle play off'a gidiyoruz.
Hem de evinin önünü temizliyemeyenlere rağmen.