Maça Beşiktaş beklendiği gibi başladı ama F.Bahçe'nin de sahasında kalmaya niyetinin olmadığı anlaşıldı. Birden bire karşımıza, tadımlıktan öteye, doyumluğa giden derbi kalitesi çıktı. İki takım adına da pozisyonları peş peşe izlerken Alex'in korneriyle, Selçuk dengeyi bozdu.
Sadece eşitlik değildi bozulan. Defansların dengeleri de alt üst oldu. Aragones 6 yabancı sıkıntısında kulübeye Josico'yu çekerek zor maçların istikrarlı çift ön libero düzeninden vazgeçti. Beşiktaş'ın bu fırsatı değerlendirmemesi olanaksızdı. Etkili gelip net pozisyonlar buluyorlar ama gol atamıyorlardı.
Aynı şekilde Güiza da, Gökhan Zan-Zapo ikilisinin misafirperverliklerinde, geçmiş haftaları affettirecek kadar net ve çok fırsatı harcadı. Rüştü'nün uzun topundan gelen pozisyonda Beşiktaş beraberliği buldu, Volkan'ın uzun pasındaki defans hatasını değerlendiren Güiza ile F.Bahçe öne geçti. Bakın; ne orta sahaların yaratıcılığından bahsediyoruz, ne de forvetlerin yırtıcılığından. "Ben yemedim, sen ye" diyecek kadar liyakat zaafı yaşayanların neden olduğu sonuçları tartıyoruz.
SİSTEM DEĞİL KORKAKLIK
Beşiktaş'ın 41'de 10 kişi kalması ile, aslında sahadaki oyuncu sayıları eşitlenmiş oldu. Aragones'in müthiş takımında Güiza, Deivid ve Kazım geri gelmiyor, Uğur ile Alex ise gelmeyi deniyorlardı. Beş kişi ile Beşiktaş'ı durdurmaya çalışıyordu F.Bahçe takımı.
İkinci yarıda 10 kişi kalmış rakibi önünde, sahasında oynadığı halde, "Maçı böyle bitirelim" diyen takım anlayışı ve teknik adam yönlendirmesi vardı. Beşiktaş topu yere indirip, mümkün olduğu kadar çok adamla saldırırken riskler aldı. F.Bahçe bunu değerlendiremedi. Mustafa Hoca'nın 70'den sonra Holosko ve Bobo'yu oyuna almasıyla gözlerini tamamen kararttılar.
F.Bahçe için çok değerli bir üç puandı bu. Devreye, zirveye biraz daha yaklaşarak, iddialarını ve hedeflerini korumayı başardılar. G.Saray'dan sonra Beşiktaş'ı da devirdiler. Kendilerini yalnız bırakmayan Saracoğlu'ndaki askerlerle meydanı kolay kolay boş bırakmayacaklarını gösterdiler. F.Bahçe taraftarları bu sevinci ve keyfi doya doya yaşasınlar, çünkü çok hak ettiler. Ama 10 kişilik rakibe karşı takımını sahasına çeken, bu korkaklığı oyuncularından bekleyenler de ayıplarını, "sistem oturuyor" diye yutturmaya çalışmasınlar.