İlk maçın pasını üstlerinden atmış gibi gözükseler de, gencecik çocuklar karşısında bu kadar çok hatanın sahibi olmak gibi bir ayrıcalığı da vardı Fenerbahçe'nin... Takım olarak istekli ve disiplinli oynuyorlardı. Geri koşarken de enerjilerini sakınmadan harcadılar. Bir hazırlık maçının doğal rahatlığı yoktu takımın üstünde. Konsantrasyonları yükseltmişler, öne çabuk oynamak için fırsatları değerlendirmeye çalışıyorlardı.
Sakatlar Aykut Kocaman'ı farklı bir takımı sahaya sürmekten alıkoydu. Sahaya çıkan ilk 11'den belki bir, belki ikisi planlanan kadronun oyuncusuydu. Standart Liege ise bir gün önce Twente'yi 3-0 yenen takımı tamamen değiştirip, 19 yaşındaki gençlerle sahadaydı. Onlar da istedi maçı... Yeni hocaları Jose Riga'nın gözüne girmek için yakaladıkları bu fırsatı kullanmaya çalışıyorlardı.
Fenerbahçe, Dia'nın ilk yarıda iki kanadı da etkili ve dikine kullanmasıyla iki gol buldu. Sonrasında tempoyu düşürdüler ve genç rakibin yaptıklarını izlemeye çalıştılar. Topla birlikte kontrollü çıkamadılar ileriye. Özer ve Baroni oyunu yönlendirme adına sürekli top kayıpları yapıyordu. Diğerlerinde ise bu görevi yapma cesareti de yoktu, becerisi de. Denemediler bile...
İlk yarıda 4-3-3 gibi oynamak istedi Kocaman. Olmayınca, ikinci yarıda Gökhan Gönül ve Semih'in oyuna girmesiyle 4-1-4-1'e döndü. Orta sahayı kontrol ederek maçın üstüne gitti. Geçen sene denediği, "duran toplarda alan savunması" modeli yine sahadaydı. Adam paylaşmadan, alanları kontrol ederek savunmayı denediler.
Şike soruşturması kapsamında yaşananların Fenerbahçe kadrosunu sahadan çok uzaklaştırdığı gözden kaçmıyor. Dün gösterilen ekstra çabanın altında, camianın moralini yükseltmenin olduğunu söylesek, yanılmayız. Futbolcular da taşın altına ellerini sokarak, geçen sezon akıttıkları terin peşine düşüyorlar. Yeni Fenerbahçe'nin çok formda olduğunu söylemeyiz ama hepsinin mangal gibi yüreği olduğunu belirtmeliyiz.