Son 20 dakika yine acı çektik ama sonunda değdi doğrusu. Aslında, şu oyuncu şöyle oynadı, bu oyuncu böyle oynadı denecek zaman değil. Son 90 dakikayı da teknik ve taktik açısından eleştirmek son derece gereksiz. Zaten böylesine maçlarda da bir takımın iyi oynamasını beklemek hayalcilik olur. Artık bundan sonrasını planlamalıyız. Terim'le mi? Terim'siz mi? Karar kendisinin. Önümüzde yaklaşık 8 ay var. Çok şey yapabiliriz, sıfır çekip evimize erkenden de dönebiliriz. Ama 8 ayda özellikle kadro planlaması, kamp yapılacak yerler çok önemli.
Dün gece o kadar yorgunduk ki... Hem Norveç gibi fizik mücadelenin üst düzeyde geçtiği bir maçı oynadık, hem de ruhen son 90 dakikada ne yapabiliriz diye çok düşündük. Allah korusun alabileceğimiz bir beraberlik bile her şeyin sonu demek olacaktı. Aslında son 20 dakika maçı nasıl oynadık, onu da bilmiyoruz. Herkesin suratından düşen bin parça... Oyuncularımızın haklı olarak dilleri dışarda, maçı anlatan spiker heyecandan yerinde bile duramıyor. Stat anonsçusu neredeyse Fatih Terim'in yerini almış. Dakika dakika seyircileri coşturmaya, bağırtmaya çalışıyor.
Allah'tan Bosna gelmiyor, ya da gelemiyor... 80. dakikaya geliyoruz. 2008'e sadece 10 dakikada var. Tuncay mutlak golü kaçırıyor. Atsa, tüm Türkiye derin bir 'oh' çekecek. Ama Tuncay zor olanı yapıyor, golü kaçırıyor. İşte o anda "Acaba mı?" diyoruz. Acaba futbolun yine o acımasız kuralı mı gerçekleşecek? Atamayana atacaklar mı? Son dakikalarda yenilecek golün telafisi de yok. Kalıyor 5 dakika!
ALLAH BAZEN İNSANA...
Sıkıntılar gitgide büyüyor. Uzatma anlarında kimsenin topa, rakibe bakacak hali kalmamış. Tüm gözler Hollandalı hakemde ve sonunda beklenen düdük geliyor. Artık 2008 Avrupa Şampiyonası finallerindeyiz. Ne diyelim? Allah bazen insana eşeğini önce kaybettirir sonra buldururmuş.
Ama biz bir daha böylesine zor günler, acılı günler yaşamak istemiyoruz. Bir daha tuhaf takımlara garip puan kayıplarıyla kolaylaşan işimizi riske sokmak istemiyoruz..
Fakat dedik ya... Biz son derece enteresan bir takımız. Ne zaman ne yapacağımız hiç ama hiç belli olmuyor.