Kimi eleştirmenlerin tersine, koşulsuz bir Michel Gondry hayranı değilim. Özellikle Sil Baştan'dan hiç hoşlanmadığımı bilenler bilir. Bu film de beni Gondry'ye ısındıracak değil, hem de hiç değil. Aslında fetiş yazarı, bence ukalaların kralı olan Charlie Kaufman'sız çalışmak Gondry'ye yaramış gibi görünüyordu. Örneğin Science of Sleep (Rüya Bilmecesi) gibi... Bu kez, başlarda hayli keyifli gözüken bir komedi izler gibi oluyoruz. Yaşlı bir adamdan geçici olarak devraldıkları eski bir video dükkânı işleten iki kahraman, içlerinden birinin elektrik şokuna uğrayarak "manyetize olması" ve bu nedenle dükkândaki tüm videoları silmesi sonucu, müşkül durumda kalıyor. O filmleri rakip dükkânlardan da temin edemeyince (zaten çoğu DVD'ye geçmiştir), baş müşterileri olan hafiften bunamış bir kadının istekleri doğrultusunda, filmleri bizzat kendileri yeniden çekiyorlar. Böylece, bir-iki günde çekilen Hayalet Avcıları, Bayan Daisy ve Şoförü gibi filmler ortaya çıkıyor: 20-25 dakikalık rezalet şeyler... Ama, hayrettir, önce kadın, sonra diğer müşteriler bunu yutuyorlar ve dükkân, önünde uzun kuyrukların oluştuğu 'trendy' (moda) bir yer haline geliyor. Görüldüğü gibi, tüm film yutulması zor bir espriye dayanıyor. Mesaj da şu: Sinema öyle bir iştir ki, hele koşullanmış meraklıları her şeyi yutmaya hazırdır! Ve eline çabuk kahramanlarımız, 2001: A Space Odyssey (2001 Uzay Yolu Macerası) dahil birçok filme uzanıyor, her şeyi kotarıyorlar. Başlarda güldüren ve üstelik sinema tutkusuna, kült-filmlere ve sinefilliğe bir saygı duruşu gibi gözüken film, ne yazık ki kısa zamanda tekdüzeleşiyor. Ve fantezi yanı giderek rutin, hatta kaba bir güldürüye teslim oluyor. Böylece Gondry'nin Charlie Kaufman'ın entel hınzırlığından uzak, çok daha sade bir komedi yapma çabası da başarıya ulaşamıyor.

LÜTFEN BAŞA SARIN * *
(Be Kind Rewind)/
Yönetim ve senaryo: Michel Gondry/
Görüntü: Ellen Kuras/
Müzik: Jean-Michel Bernard/
Oyuncular: Jack Black, Mos Def, Danny Glover, Mia Farrow, Melonie Diaz, Irv Gooch, Chandler Parker/ Amerikan filmi.