Akşam olup da el ayak çekilince ve kaptan "kendisi ile başbaşa kalınca" neler düşünüyor?
İçinde "hangi rüzgârlar" esiyor?
Sohbet sırasında öğreniyoruz ki "milli takıma çağrılmayı çok beklemiş."
Kendisini "çok hazırlamış."
Ve yaşamının bundan sonrası ile ilgili kararları "milli takımın yapacağı maçların sonrasına ertelemek" istemiş.

***

Ama "her şey kısmet."
Bu konuyu "fazla konuşmak istemiyor."
Milli takıma "başarılar diliyor... Dualar ediyor."

***

Yeni sezonda Galatasaray olmazsa "ne olur?"
Futbola veda eder mi?
Etmezse "nereye" gider?
Fenerbahçe'ye, Beşiktaş'a ne der?
Ya da "Anadolu'ya."

***

Kaptan "siz ne dersiniz?.. Haksız mıyım?.. Doğrusu bu değil mi" gibi sorularla süslenmiş sözler söylüyor.
Bir tür "fikir jimnastiği" yapıyor.
- Fenerbahçe, Beşiktaş... Yeni bir heyecan, büyük beklentiler demek... Ama zor olmaz mı?.. Ağır değil mi?
- Anadolu'ya âşığım... Ama eğer Galatasaray'da oynamayacaksam, Türkiye'de hiçbir takımda oynamam... Haksız mıyım?

***

- Kaptan, yurtdışından gelen teklifler?
- Dubai çok bastırıyor... Amerika'dan ısrarla istiyorlar... Kanada var, Avustralya var.
- Hangisi olur?
- Eğer yurtdışına gidersem çocuklarım için giderim... Eşimin yabancı dili var... İstiyorum ki çocuklarım birkaç lisan öğrensinler... Çocuklar her şeyimiz... Onlar, ülkemin geleceği.