Alın size 100 puanlık uzman sorusu kıymetli okur. Soruyoruuum, soruyoruuuum, sooor-dum! Aşkta gurur olur mu? Çok mu basit geldi? Çok mu klasik? Cevaplamak bebek işi mi? Yüksek müsaadenizle, üşenmeyip bir daha düşünelim isterseniz... Ne derler bazı çok bilenler: "Aşkta gurur olmaz yavrucuğum." Seviyorsan, aşkından geberiyorsan, hipnotize olmuş gibi geziyorsan, onsuz nefes alamıyorsan, aşkta gurur murur olmaz. -mı acaba? Valla ben de bugün yaşadıklarımdan sonra diyorum ki; "Aşkta gurur olur. Hem de bangır bangır." Hatta aşk dediğin gururlu olur. En azından olmalı. Ve bir kadını ta ciğerinden yaralayan, karşı kaldırıma ikiletmeden geçmesine sebep olan yegane şey de gururunun kırılmasıdır. Kadına her şeyi yapacaksın, gururuna dokunmayacaksın. Sevdiğimiz adamın birçok arızasına göz yumabiliriz. Merhamet ederiz, hani şu olmaz olasıca doğuştan anaçlık durumumuz var ya. Merhamet yumuşak karnımızdır ya. Adamın diyelim yalanlarını, diyelim fazla içip dağıtmasını, kötü alışkanlıklarını, binbir türlü suçunu sineye çekebiliriz. Gaz kesmez, bir de üstüne mücadele ederiz. Ama gelin görün ki; o gurur var ya o gurur. O bizi ayakta tutan, kendimize inancımızı kaybettirmeyen, desteğimiz mi kösteğimiz mi çözemediğim gurur. İşte o kırıldı mı, vazo da kırılır. Kırılmalıdır. Yoksa aynalar küsüverir sana. Yoksa kalsan da kalamazsın oralarda. Yoksa aşk çeker gider nefret oturuverir tahtına. Hem günün sonunda insanın elinde kalan tek şey gururu olmuyor mu? Oluyor, oluyor... Sonuç: O da giderse vay başımıza gelenler oluyor.