Yalnız olmadığını bilmek güzel duygu...
Duygularının, yazdıklarının, söylediklerinin, şarkılarının birilerinde karşılık bulduğunu bilmekse tarif edilemez.
Üzülüyorsun, acı çekiyorsun, zaman zaman yarı yolda inmek istiyorsun, aşık oluyorsun, aşktan kovuluyorsun, alkışlanıyorsun, görmezden geliniyorsun, seviliyorsun, nefret ediliyorsun ama...

KENDİMİ BULDUM
Ama işte bir gün geliyor; birilerinin seni özlediğini, seni görmek için koşup geldiğini, sana "İyi ki varsın" demek için gözleri ışıl ışıl yanına geldiğini görüyorsun.
İşte o zaman bütün olumsuzluklar bitiyor, kızgınlıkların cesarete, bıkkınlıkların coşkuya dönüşüyor.
Cumartesi günü Metrocity D&R'da kitabım Kalpten Düşme'nin imza günü vardı. Kitabı alan okurlar gelmişler.
Ne iyi etmişler.
Tanıştık, konuştuk, fotoğraf çektirdik beraber.
Onlara ne kadar iyi geldim bilmem ama onlar bana öyle iyi geldiler ki.
Beni görünce ağlayan Şevval ile ağladım, tutamadım kendimi... Beni o kadar sevdiği için...
Bir diğer okurum cüzdanında fotoğrafımı taşıyordu, ne kadar da şanslıyım.
Hediye alanlar, çiçek verenler, "Yazılarınızda kendimi buldum" diyenler... Hepinize çok teşekkür ederim.
Ben de sizinle kendimi buldum.
Edebiyat değil, arabeskleşmek değil bu. Gerçek bu, gerçek.
Tekrar yazmak, tekrar söylemek için en çok ihtiyaç duyduğum gerçek.
Sağ olun.