Emina'nın elinde kişisel gelişim kitabı görmüşler ya; alın size daha geçen gün İstanbul Atatürk Havalimanı'nda çektiğim bir fotoğraf... İç hatlardaki gazete bayisinin yan tarafında dizilmiş kitaplara bakar mısınız?
Üst sağda 'Ustalık Gerektiren Kafaya Takmama Sanatı.' Yanında Zeynep Selvili'nin 'Pembe Fili Düşünme'si.
İn aşağıya, dergilerin yanında 'Sevmeseydi Gitmezdi' ve hayatınızın önemli bir amacının olmasını öğütleyen 'İkigai'.
Alt iki sıra üst üste ve komple kişisel gelişim serisi...
Louis Hay'in 'Düşünce Gücü ile Tedavi'si, yanında 'Düşüncenin İyileştirici Gücü', 'Şema Terapi', 'Özgüveni Keşfedin', 'İçimdeki Rehber' ve 'Depresyon'.
Alt sıra:
'Pozitif Gücün Büyüsü', 'Panik Atakta', 'İyi Hissetmek', 'Hayatı Yeniden Keşfedin', iki farklı versiyonuyla 'Şema Terapi'.
En alt sıra ise güce takmış/tapmış: 'Düşüncenin Gücü', 'Şimdinin Gücü', 'Bilinçaltının Gücü', 'Var Olmanın Gücü'... Fotoğrafta adı görünmüyor ama çok beğendiğim bir kitap, Don Miguel Ruiz'in '4 Anlaşma'sı, 'Beden Dili' vesaire...
Sanırsınız, kocaman bir kitapçının kişisel gelişim köşesindeyiz. Oysa ki burası, havaalanındaki bir gazete bayii...
Kitap olarak ne satacak?
En çok satanları, talep görenleri tabii ki.
İşte en çok okunan, yola çıkarken 'Dur şunu da alayım' denen kitaplar bunlar. Fotoğraf da kanıtı...
Yani diğer yazıma gönderme yaparsam;
Emina'nın özgüveni yerle birse, topumuzun öyle! Topumuz depresyondayız, mutsuzuz.
Konuyu bağlayacaksam da; durup bu içimizdeki dolduramadığımız kocaman boşluğu düşünmeli ve kendimize aslında neye ihtiyacımız olduğunu sormalıyız bence. Bu kitapların bu kadar çok satmasının bir sebebi olmalı değil mi?
İletişimde zirvede olduğumuz dijital çağda, aslında en fazla hasretini çektiğimiz şeyler sahicilik ve duygularımızla yüzleşmek olabilir mi?