Dünü bilmeden bugün hakkında yorum yapamayız. Trabzonspor'un dününü ve de bugününü düşünüyorum. Başarının ve başarısızlığın nedenlerini irdelemeye çalışıyorum. Önce şampiyon olduğu yıllara gidiyorum. Trabzonspor halkın içinden çıkan, halkla içiçe yaşayan bir takımdı. Yoksa futbolda bir devrimi gerçekleştirmek mümkün olur muydu.? Kent, takımıyla yatıp kalkıyordu. Yönetim, teknik adam, futbolcu ve taraftar birlikteliği üst düzeydeydi. Oyuncular arası dayanışma hem saha içi hem de sahadışında öyle yoğundu ki, kelimelerle anlatılamaz. Sevinç ve üzüntü birlikte yaşanıyordu. 'Ben' değil ' biz ' vardı. Büyük maçlar öncesi oluşan ortamı yaşamayanların anlaması çok zor. Başarısız sonuçlarda bile kendi içinde özeleştiriyi yapan kişilerin çoğunlukta olduğu, kazanma azmi, coşkusu, mücadele gücü, sorumluluk anlaşıyı en kötü koşullara bile inadı herkesin takdirini kazanmıştı.

ÇÜRÜYEN BİR TAKIM
Ve sonrası... Geçen yıllar Trabzonspor'dan çok şeyler aldı, götürdü. Bugün iş başında bulunan yönetim Trabzonspor tarihinin en kötü yönetimlerinden. Fakat Trabzonspor son 20 yıldır iyi yönetilemedi. Işığı görmek yerine kendini ışık sananlar umut erozyonuna yol açtı. Ve hep esen rüzgara göre rota alındı. Bunun adı politikasızlıktır. Bu gerçeği bir örnekle yanıtlayabilmek mümkün. Son 20 yılda yabancı oyuncu transferlerine bakın. Bugün özgünlüğünü yitiren, kendine yabancılaşmış, değerlerini değersizleştirmiş, yozlaşan ve çürüyen bir takım var. Taraftar gruplara ayrılmış ve menfaat ön plana çıkmış, takım sevgisi yok olmuş. Olumsuzluklardan futbolcuların da etkilenmemesi düşünülemez.

ZAMAN GELDİ GEÇİYOR
Bugün halktan kopuk, yenilgi sonrası arkadaşlarını acımasızca suçlayan, kendini yargılamayan, sorumluluk almayan ve herşeyden önemlisi, kendisini Trabzonspor'dan üstün gören bir futbolcu kimliği karşımızda. İşte dünün ve bugünün özeti bu. Bugün Trabzonspor acı ama gerçek küme düşmeme mücadelesi veriyor. Eğer Trabzonspor'un bir öykü olarak kalması istenmiyorsa kolları sıvamanın zamanı geldi de geçiyor.