Önce AK Parti Grup Başkanvekili Mustafa Elitaş konuştu ve "5 oturum üst üste Genel Kurul'a katılmadıkları takdirde, milletvekillikleri düşebilir" dedi. Gerçekten anayasanın 84. maddesine göre, "Meclis çalışmalarına özürsüz veya izinsiz olarak 1 ay içerisinde toplam 5 birleşim günü katılmayan milletvekillerinin, milletvekilliğinin düşmesine, -durumun Meclis Başkanlık Divanı'nca tespit edilmesi üzerine- Genel Kurul, üye tam sayısının salt çoğunluğuyla karar verebilir."
Elitaş'ın ardından, CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, tehdide pabuç bırakmayacaklarına ilişkin bir açıklama yaptı. Meclis boykotunu, demokrasi mücadelesi gibi sundu. Uzun tutukluluk sürelerine ilke olarak karşı çıktıkları için, böyle bir eyleme kalkıştıklarını belirtti.
İnanın kimse, CHP'nin tavrını demokratik bir mücadele olarak görmüyor. Aksine, önemli bir çoğunluk, "Ergenekon yandaşlığı" gibi değerlendiriyor. Sebeplerini açıklayalım:
1) Tek amaç, uzun tutukluluk sürelerine karşı çıkmak olsaydı, CHP, İlhan Cihaner ve Sinan Aygün gibi tutuksuz Ergenekon sanıklarını da aday gösterir miydi?
2) Bu protesto için, Ergenekon haricinde başka tutuklu bulunamadı mı? Sözgelimi, KCK'dan tutuklu olarak yargılanan kişiler de var. Bunların arasından bir tercih yapılamaz mıydı? Ya da parasız eğitim istedikleri için 16 aydır tutuklu bulunan Berna Yılmaz ve Ferhat Tüzel, yerinde bir seçim olmaz mıydı? İstense, CHP'nin görüşlerine yakın tutuklu kişiler pekâla aranabilirdi. Hatta Mehmet Haberal yerine, Ahmet Şık listeye girseydi, kamu vicdanı mutlaka daha az yara alırdı.
3) Madem boykot kararı uzun tutukluluk sürelerini protesto etmek amacını taşıyordu, neden 3 Haziran'da, Kanal Türk'te gazeteci Adem Yavuz Arslan'a cevap verirken, Kılıçdaroğlu, "Tahliye kararı verme ya da vermeme yargının takdiridir" dedi? İki hafta içinde mi bu protesto eylemi akıllara düştü? "İlke" denilen şey, daha uzun süreli bir inancı yansıtmaz mı?
4) CHP Genel Başkanı, Aralık 2010'da, Bursa'da seçim otobüsünde, Kent gazetesi yazarı Yusuf Kotaman'a, önce bazı Ergenekon sanıklarının, Mehmet Haberal, Mustafa Balbay ve Tuncay Özkan'ın aday gösterileceğini söyledi, bu beyanat gazetede çıkınca hemen yalanladı. Madem ki, bir ilke söz konusuydu, bu gelgitlerin anlamı ne?
5) Kılıçdaroğlu, hiçbir yasal düzenleme olmadan, tutuklu milletvekillerinin parlamentoya girebileceğini söylüyor. Oysa 83. madde, 14. madde yoluyla dokunulmazlık konusunda istisna öngörüyor. Zaten Kılıçdaroğlu, "Bu kişiler yargılanacak" diyor. Yani dokunulmazlıkları olmadığını kabul ediyor. Dokunulmazlığı olmayan kişileri tutuklamak mahkemenin takdirinde. Demek, bu kişileri kurtarmak için, onları dokunulmazlık kapsamına alacak bir düzenleme gerekiyor. Eğer bir ilke söz konusuysa, CHP'lilerin parlamentoya girip, bunun için mücadele etmeleri icap etmez mi?
Bence bir ilkeden ziyade, yanlış verilmiş bir karar ve inat söz konusu.
