Galatasaray, tam 45 ay önce UEFA Kupası zaferine en önemli adımlarından birini attığı Westfalen Stadı'na "Şampiyonlar Ligi'ne devam" demek için çıkmıştı. Ama rakip bugüne kadar Türk takımlarına 5 maçta da yenilmemiş bir Juventus idi. Eksikleri olsa da, İtalya Ligi'nin son şampiyonu ve bu büyük organizasyonun son finalisti unvanlarını taşıyan bir takımı yenmek için insanın biraz da şansa ihtiyacı vardı. Malatya maçı sonrası "Maşallah bize kim, nereden vurursa gol oluyor" diye futbol meleklerine sitem eden Fatih Terim'in Dortmund'daki randevu için verdiği şans siparişi ilk yarıda öyle bir tuttu ki... Galatasaray'ın ilk 45 dakikada daha fazla oynadığı topu (%56 - % 44) efektif kullanan Juventus oldu. Neyse ki, Di Vaio üç kez Mondragon'a takıldı, iki kez de uygun durumda topu auta vurdu. Kolombiyalı kaleci, Maresca ve Miccoli'nin birer şutunu çıkarırken, Miccoli'nin bir frikiğinde de golü direk önledi. Bu bölümde rakibin 8 net pozisyonuna karşın, daha çok topla oynayan Galatasaray'ın Hakan ve Sabri ile iki net pozisyonu vardı; o kadar. İkinci yarının başında Hasan'ın inatçılığı, Hakan Ünsal'ın güzel ortası ve Hakan Şükür'ün ilk yarıda ayağıyla kaçırdığından çok daha zor durumda vurduğu mucize kafası ile gelen gol sadece Westfalen'i değil, Türkiye'yi salladı. Türkiye diyoruz. Çünkü UEFA'nın aldığı abuk karar Türkiye'de kulüplerarası rekabete biraz olsun g ö l g e ç e k - m i ş , Avrupa'da G a - latasaray'a sıcak bakmayan ezeli rakiplerinin taraftarlarının önemli bir bölümü de UEFA'ya inat en azından bu maçta tek vücut olmuşlardı. "Avrupa'da Juve'yi deviren ilk Türk takımı" unvanını nice unvanlarının yanına şansla yazmadı Galatasaray. 3 puanı, maçı Almanya'ya taşıyan UEFA'dan, iki yarıda birer penaltısını vermeyen (Maçı çok iyi yöneten Nielsen'in Tudor'un Ergün'e hareketini görmediğine inanmak çok güç) hakemden söke söke aldı. Gecenin 1 numaralı kahramanı yaptığı 8 kurtarışın ardından son 20 dakikayı sakat sakat oynayan Mondragon idi. Süper oynayan ikiliden Berkant 80, Sabri 83'te net golleri kaçırmayıp işi erkenden bitirseler belki daha iyi olacaktı; ama finali Juventus'un ezeli rakibi Torino'nun formasını kısa süre de olsa giymiş Hakan Şükür'ün yapması çok daha anlamlı oldu. Oynayanı, oynamayanı, kenardan yönetenleri ve çok özledikleri Galatasaray'a (Hem de o çok özledikleri gibi oynayan Galatasaray'a) müthiş destek veren gurbetçilerle birlikte herkesin adını altın harflerle yazdığı bir galibiyetti bu. Ve inanıyoruz ki sadece galaydı.. Filmin devamı haftaya San Sebastian'da..