Bugün öylesine bir final maçı var ki, Avrupa Kupaları'na gitme mücadelesi veren Beşiktaş- Trabzonspor karşılaşması gölgede kaldı. Tabii şampiyonluk çok değerli, ama Avrupa vizesini sağlayan üçüncülük de elbette takımlar için önemli. İlk yarıya baktığımızda Beşiktaş'ın maçın İstanbul'da oynandığını hissettiren bir başlangıcı vardı. Ama bu sadece 10 dakika sürdü. Bunun ardından oyunu dengeleyen ve hücum girişimlerini pas oyunuyla kurgulayan Trabzonspor'a karşı, orta sahayı uzun ve yüksek toplarla geçmek düşüncesinde olan, top rakibe geçtiğinde de savunma anlayışını orta sahada kuran bir Beşiktaş vardı. Bu dengeli oyun içinde her iki takımın da ilk 45'te çok fazla pozisyon ürettiğini göremedik.

KARTAL BASKIYI ARTTIRMALIYDI
İkinci yarıyı belirleyen ise ilk yarının sonunda Burak Yılmaz'ın gereksiz siniriyle gördüğü kırmızı kart oldu. 11'e 10 kalış hem oyunu hem de skoru belirledi. Bu tip oyunlarda rakibinize bir kişi eksik kalmanın zafiyetini yaşattığınız için ya tempoyu, baskıyı arttıracaksınız ya da oyunu geniş alanda oynayacaksınız. Beşiktaş bunları yaptı mı? Çok da az olsa baskıyı arttırmayı ve golü bulmayı başardı. Trabzonspor ise gole kadar olan bölümde sadece savundu, topu kazandığında da hücum girişimleri değil pas girişimleri yaparak skoru tutma düşüncesindeydi. Golden sonra Trabzonspor'da sağlam oyundan riskli oyuna mecburi bir geçiş oldu ve eksik adamla pozisyon bulmaya çalıştı. Oyunun büyük resmi buydu.
Tabii oyunun böyle devam etmesinde Beşiktaş'ın golden sonra daha kontrollü ve dengeli oynamasının, Almeida'nın da yüzde yüz golü kaçırmasının rolü büyüktü. Beşiktaş'ın hesaplamadığı, eksik de kalsa rakibiniz, oyunun bütününü ele alamadığınız zaman anlar, sonucu belirleyebilir. Öylesine bir anda, mesela bir frikik pozisyonunda. Tıpkı Olcan'ın frikiğinde olduğu gibi. Bundan sonra Beşiktaş'ın Avrupa yolu belki de yeni öğrendiğimiz play-off son maçına kaldı.