Çocuklar; mutsuz, endişeli bakan ama kendilerini görmeyen, işiten ama kendisini dinleyip anlamayan, ihtiyaçları karşılayan fakat sevgiyle vermeyen yüzlerin, puslu ebeveynlerin karşısında kendilerini suçlamaya başlıyor. Her türlü eğitim, sağlık, giysi, yiyecek, barınak ihtiyaçlarının; ailesinin üstüne yük olduğunu düşünüyor. 'Keşke doğmasaydım', 'Keşke büyük olsaydım' diye düşünüp, ihtiyaçlarını ailesine iletmemeyi de seçebiliyor.

MİNNET ETMEYİ BİLİR
Bu nedenle çocuğunuza ayırdığınız zamanda; onun gözlerinin içini gördüğünüz eve ona imkânlarınızı net bir şekilde sunduğunuza eminseniz, çocuğunuz bunu minnet ve anlayışla karşılayabilir. Çocuklar, çevreden etkilenebilir. Ama ona; kedisiyle ilgilendiğinizi, onu sevdiğinizi, ona değer verdiğinizi tutarlı bir şekilde hissettirmeniz karşısında, durumu kabullenmesi daha kolay olacaktır. Çocukların paylaşmayı öğrenmeleri, ekonomik bir şekilde kaynakları kullanmaları durumunda takdir edilmeleri, okulda ve ailede bu değerler üzerinde durulması; toplumun geneline olumlu etki edecektir.