- İsmail Hacıoğlu'nu hep ailenin iyi çocuğu rollerinde izledik, bu filmde ise tam bir psikopat. Nasıl değerlendiriyorsunuz performansını? - Bugüne kadar hep öyle roller gelmiş. Gelen roller de senin istemin dışındadır, öyle bir talep vardır, oynarsın ve oynadıkça da kendi antrenmanını yaparsın; oyunculuk serüvenin hep devam ediyordur. İsmail şimdi başka bir kulvara geçti, orada koşuyor. Bir oyuncu kendini hep geliştirmeli; aramalı, denemeli, değişik rollerde oynamalı. Bunu yapmadığı sürece hep aynı yerde sayar. Bu yaptığı iyi olur, kötü olur, önemli olan ana omurgayı iyi oturtmak. Hatalar, hepimizde var. Şimdi ben bu filmi bir daha çeksem, başka türlü oynarım, İsmail de başka türlü oynar. Her oyuncu kendisinde çok hata bulur. Oyuncu performansını sevmez, sevemeyiz yani. Çünkü oyunculuk sonsuz. Her yaptığında daha farklı olabilir. 'Hay Allah,' dediğimiz çok yer var, ama geneline baktığımızda iyi. Bence İsmail iyi çıkarttı rolünü. Oyunculuk anlamında fazla atlayıp zıplamadan, sade, duru bir oyunculuk çıkarttı; hissettiği gibi oynadı, duygularının sesini dinledi. Bu rol çıktı, bu da iyi oldu.
