Tabaktaki son kurabiye tabakta kalmalıdır. Onu yeme ihtiyacında olan -gerçek anlamda- birisi mutlaka çıkacaktır. Sırf tabağı boş bırakmak uğruna o "son" kurabiyeyi yemeyelim. Çünkü o tasarrufla-savurganlığın, cimrilikle-cömertliğin, acelecilikle -iradenin, yardımseverlikle-benmerkezciliğin bir sınavı olarak karşımızda durmaya devam edecektir.
Düşünsenize, açgözlülükte bir adım ileri gitmek yerine, düşünce yapımızı apayrı bir yöne çevirdiğimizi... Küçük bir kurabiye parçasının önümüze yepyeni bir hayat felsefesinin seçeneklerini sunarak bizi değişmeye zorladığını... Tabaktaki son kurabiyeyi yemeyelim.
Kenan KAYA - EDREMİT / BALIKESİR