Cumhurbaşkanlığı oylamasında kimse bir sürpriz beklemiyordu. Ama gene de önde gelen basın mensupları, bu ilk oturuma katılmak istemişti.
Hiç mi kötü sürpriz olamaz? "Evet... olamaz, artık Türkiye sınıf atladı" derken, ister istemez tarihten bir yaprak gözümde canlandı.
1969 yılında, İsmet Paşa, Demokratların affını desteklediğini açıkladı. 14 Mayıs'ta Celâl Bayar ile Pembe Köşk'te buluştu. 15 Mayıs'ta, Demokratların siyaset yasağını kaldıran anayasa değişikliği Meclis'ten geçti. 16 Mayıs'ta, Genelkurmay Başkanı Memduh Tağmaç ile toplanan kuvvet komutanları, bu gelişmenin kendilerini çok rahatsız ettiğini açıkladılar.
Anayasa değişikliği Senato'da da görüşülecekti. Parlamenterlerin kimyası bozulduğu için (!!!), oylama yapılmadı ve teklif, komisyona havale edilerek, işin halli 12 Ekim 1969 genel seçimleri sonrasına bırakıldı. Ama araya, Anayasa Mahkemesi'nin iptâl kararı ve 12 Mart 1971 darbesi girince, Demokratlara yeni bir af çıkması için 1974 yılına kadar beklemek gerekti.

***

Dünü, kazasız belâsız atlattık. "Son anda MHP Genel Kurul'a katılmaz" bile deniliyordu. Oysa, MHP'nin açtığı kapıdan DSP de girmiş ve parlamentoda yerini almıştı. Demokratik Toplum Partisi de katıldı. Gerginlik politikasında CHP yalnız kaldı.
Aslında, toplantı yeter sayısı bulunduktan sonra, CHP, içeriye girebilirdi; ama bu defa da, fire vermekten ve birkaç CHP'linin, oyunu, Gül için kullanmasından çekindiler.
Mahalli seçimlere doğru, muhalefetin yükselen yıldızı DSP ve MHP olacak. CHP ise, bu gerginlik politikasını sürdürürse gerilemeye devam edecek.