Ne kadar büyürlerse büyüsünler, onlar bizim "bebeklerimiz", "kuzucuklarımız."
Evlâdını kaybeden ananın çığlığı yüreğimi dağlıyor. Dağlıca'da şehit düşen er Lokman Eker'in annesi haykırıyor: "Beni de vursunlar."
Er Yavuz Öztürk'ün annesi ise, "Kuzum, hani gelecektin ve ağabeyinle patates ekecektin?" diye soruyor.
Onların acısını, isyanını, çaresizliğini ben de hissediyorum... Gözlerimden yaşlar süzülüyor.
Oğlunu, kuzusunu, eşkıyaya kurban veren bir ana, ölümden korkar mı hiç! Ver eline silâhı, çıksın dağa, kana susamış katilleri inlerinde bulup ortaya çıkarsın.
Veyahut bu uğurda can versin... Onun için "ölüm", bir kurtuluştur.
Allah kimseye evlât acısı göstermesin.