"Orada bir sürü oyuncu vardı: (Federico) Guinti, (Antônio Carlos) Zago, Ranoldo... Hiçbiriyle oturup futbol konuşmazdı. Ama Sergen'i idmanda bile bazen çağırıp bir şeyler sorardı. "Bu nedir, böyle yapılsa nasıl olur" gibi... Bu şunu gösteriyor: Lucescu gibi bir teknik adam onda bir ışık gördüyse bu adam eninde sonunda başarılı olacak. Bana göre de zaten olacak. Sergen'in şu anda tek eksiği bir kupa. İlk kez bir kupayı kaldırdıktan sonra o kupaların zaten arkası gelir diye düşünüyorum."
Lucescu ile birlikte 100. yıl şampiyonluğunda çok büyük payınız var...
"Estağfurullah. Orada payın çok büyüğü Lucescu'nundur. Onun başarısıdır. Biz Sinan Engin ile birlikte sadece ona yardımcı olmaya çalıştık. Gerçekten de engin bir hoca. Şampiyonluğun ayrıntılarında uzmanlaşmış bir adam. Onunla çalışmış olmak, hem çok keyifliydi hem de ondan çok şey öğrendik. Biz de elimizden geldiğince bir şeyler yapmaya çalıştık."
"Zaten Lucescu ile çalışırken adam size öyle bir his veriyor ki her an takım için bir şeyler yapmak istiyorsunuz. "Ne yapayım, atlayayım, zıplayayım" diye düşünüyorsunuz. Bunu da hissettirmesi çok güzel bir şey. Eminim böyle bir teknik direktörle çalışan teknik ekipteki diğer arkadaşlarım da mutludur."
Lucescu'nun iyi yönettiği detaylardan bir örnek verebilir misiniz?
"İsim vermeden bir hikâye anlatmak isterim. Çok önemli bir maç öncesi, bir oyuncu kardeşimiz gece yarısı saat üç gibi kamptan ayrıldı. Sabah tesis müdürünün beni uyarmasıyla olayı öğrendik. Adam panik halinde… Kendini sorumlu hissediyor. Bana, "Hocam ne yapacağız?" diye sordu."
"Yapacak bir şeyimiz yok, durumu Lucescu ile paylaşmamız lazım" dedim. Müdürle beraber Lucescu'ya gittik. Oyuncunun giriş çıkış saatleri not alınmış. Lucescu, "Tamam Feyyaz, müdüre teşekkür ediyoruz, bu üçümüzün arasında kalıyor. Sen gidip kardeşimizi alıp geliyorsun" dedi. Normalde başka hocalar başka türlü davranır."
