Mondros Ateşkes Antlaşması, I. Dünya Savaşı sonunda Osmanlı Devleti ile İtilaf Devletleri arasında imzalanan ve Osmanlı'nın teslimiyetini resmileştiren önemli bir ateşkes anlaşmasıdır. Bu antlaşma, birçok maddeden oluşur ve özellikle 7. ve 24. maddeleri, ilerleyen yıllarda yaşanacak işgaller ve müdahaleler açısından büyük önem taşır. İşte Mondros Ateşkes Antlaşması'nın 7. ve 24. maddeleri, tarihçesi, önemi, özeti ve doğurduğu sonuçlar…
Mondros Ateşkes Antlaşması, diğer adıyla Mondros Mütarekesi, 1. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle Osmanlı Devleti ile İtilaf Devletleri arasında imzalanmış bir ateşkes anlaşmasıdır. Antlaşma, Limni Adası'nda demirlemiş İngiliz donanmasına ait Agamemnon zırhlısında 30 Ekim 1918 tarihinde Osmanlı temsilcileri tarafından imzalanmıştır.
Mondros Ateşkes Antlaşmasının imzalanmasına yol açan başlıca nedenler şunlardır:
Bulgaristan'ın savaş dışı kalması ile Osmanlı-Almanya kara bağlantısının kopması,
Uzun süren savaşlar nedeniyle Osmanlı Devleti'nin güç kaybetmesi,
Wilson Prensipleri'ne duyulan güven,
Talat Paşa'nın istifası sonrası göreve gelen Ahmet İzzet Paşa hükümetinin barış yanlısı politikaları.
Toplamda 25 maddeden oluşan antlaşmanın bazı önemli hükümleri şunlardır:
İstanbul ve Çanakkale Boğazları açılacak, boğazların stratejik noktalarına İtilaf güçleri yerleşecektir.
Karadeniz'deki deniz mayınları hakkında İtilaf Devletleri bilgilendirilecektir.
Osmanlı ordusu terhis edilecek, donanma gemileri İtilaf güçlerine teslim edilecektir.
İtilaf Devletleri, güvenliği tehdit altında görmeleri durumunda istedikleri stratejik bölgeleri işgal edebilecektir.
Osmanlı demiryolları ve limanları İtilaf Devletleri kullanımına açılacaktır.
Osmanlı Devleti, Kafkasya ve İran'dan çekilecektir.
Telsiz ve telgraf iletişimi İtilaf güçleri denetimine girecektir.
Osmanlı esirleri ve diğer askeri materyaller İtilaf Devletleri gözetiminde kalacaktır.
Erzurum, Van, Diyarbakır, Sivas, Elazığ ve Bitlis'te karışıklık çıkması halinde İtilaf Devletleri bu bölgeleri işgal edebilecektir.
Özellikle 7. madde, Anadolu'nun İtilaf güçleri tarafından işgaline açık hale gelmesini sağlarken, 24. madde ise gelecekte planlanan Ermeni devletinin zeminini hazırlamıştır.
Osmanlı Devleti fiilen sona ermiştir.
İngilizler, İskenderun, Musul, Urfa, Antep ve Maraş'ı işgal etmiştir.
Fransızlar, Hatay, Mersin ve Adana'yı; İtalyanlar Ege'nin bazı bölgelerini; Yunanlılar ise İzmir ve Doğu Trakya'yı işgal etmiştir.
Boğazlar, İtilaf Devletleri'nin ortak denetimine girmiştir.
