Sevenlerine göre "elinde kalemtıraş, yonta yonta şiirin özünü çıkarıyordu." Ona "şiir süzücüsü" diyenler de oldu. O Yahya Kemal'di. Ve mesela bir keresinde dedi ki;
Körfezdeki dalgın suya bir bak, göreceksin
Geçmiş gecelerden biri durmakta derinde
Mehtap, iri güller ve senin en güzel aksin
Velhasıl o rüya duruyor yerli yerinde