Tunus, Mısır derken... Cezayir, Ürdün, Libya, Bahreyn, Irak derken... İsyan ateşi dün Akdeniz'i aşıp Belçika'ya uzanıverdi.
Ama biraz farklı biçim, farklı içerik ve farklı taleple.
Arap halkları başlarındaki yönetimin devrilmesi için sokağa döküldüler.
Belçikalılar ise başlarına bir yönetim gelmesi için.
Çünkü dün Belçika "En uzun süre hükümetsiz kalan ülke" rekorunu Irak'tan devraldı. AB'nin de başkenti olan Brüksel'de bugün itibariyle 250 gündür hükümet yok. Bir başka deyişle, 13 Haziran 2010 tarihinde yapılan genel seçimden bu yana hükümet kurulamadı.
Bu gidişle daha uzun süre kurulacağı da yok. Neden? Cevaplayalım:
İnanmayacaksınız ama 13 Haziran 2010'dan bu yana geçen 250 günde, Belçika siyasi partileri koalisyon pazarlığı için masaya bile oturmadılar. Sadece Kral II. Albert'in bazı girişimleri oldu. Partileri ortak bir zeminde buluşturmak için "Kolaylaştırıcı" ya da "Arabulucu" ataması gibi. (Not: Belçikalılar bu görevi üstlenene "Formateur" diyorlar.) Ama hiçbir "Kolaylaştırıcı" Flaman ve Valon partilerini asgari müştereklerde buluşturamadı.
İşte o nedenle ve "Dünya rekoru" nu devralmanın da etkisiyle Belçikalılar dün 6 kentte meydanlara indiler: Brüksel'de, Louvain'de, Louvainla-Neuve'de, Gand'da, Anvers'te ve Liege'de...
Ve de modaya uyup hareketlerine bir de ad buldular.
Malum; Tunus'taki devrime "Yasemin" adı verildi. Mısır'dakine "Papirüs".
Belçikalılar da kendi başkaldırılarına "Pom frit devrimi" adını uygun gördüler. Yani, "Kızarmış patates devrimi!"
Zira Belçika'nın "Pom frit"i meşhur. En az 100 türlü kızartma formülü var. Hele bira eşliğinde "Pom frit"i daha da meşhur. Son araştırmalara göre 2004 çeşit bira satılıyor.
6 kentteki protesto gösterileri de farklı tasarlandı. Kimi kentte müzik grupları eşliğinde sloganlar atıldı, kiminde dans edildi, kiminde gelene-geçene ücretsiz "Pom frit" dağıtıldı, kiminde siyasetçilerin kuklaları hedef yapılıp ok atma yarışı düzenlendi, kiminde meydanda striptiz partisi tercih edildi...
Ama halk öfkesini sevimli kanallara akıtma eylemlerinin bile Belçikalı siyasilerin akıllarını başlarına getirmeye yeteceğine inanmıyoruz.
Onlar şerbetli. Çok daha etkili yaptırımlara bile omuz silkip geçtiler.
Örneğin bir kadın senatör (Flaman sosyal demokrat Marleen Temmerman) Belçika siyasilerinin eşlerine "Hükümet kuruluncaya kadar seks boykotu" çağrısı yaptı. Bundan daha etkili uyarı, hatta tehdit olabilir mi?
O kadar etkili ki, Antik Yunan'dan bu yana hep sonuç verdi. Aristofanes'in M.Ö. 411'de yazıp sahnelediği tek perdelik savaş karşıtı oyunu Lysistrata'da kadınlar şöyle bir karar almışlardı: "Savaşı durdurmak için yatakta kocalarımızı reddedelim."
2500 yıllık bu karar günümüzde epey eyleme esin kaynağı oldu:
2009'da Kenya'da hükümet kurulması gecikince kadınlar bir hafta seks boykotu uyguladılar, ondan önce 2006'da Kolombiya'da çetelerin şiddetini protesto için kadınlar kocalarına yatak yasağı getirdiler, o ikisinin arasında bir tarihte Napoli'de yılbaşı gece kutlamalarında havai fişeklerin yol açtığı ölümleri durdurmak için kadınlar bir geceliğine eşlerine sırtlarını döndüler.
Ama Belçika'da son derece etkili olduğu varsayılan bu boykot bile henüz herhangi bir sonuç vermedi.
Anlaşılan Belçikalı politikacılar için siyasi ihtiraslar seksten bile önemli.
