Denizlispor'un ligde bir hedefinin ve korkusunun olmayışına eksik oyuncularını da eklersek, maç öncesi Fenerbahçe'nin Kadıköy'de zorlanmayacağını tahmin ediyordum. Hele hele ilk 11'de yılların santrforu Selahattin'in sağ bek, kenar adamı Hasan Yiğit'in de stoper olarak görev aldıklarını ve maç başladıktan sonra çağdışı ofsayt taktiği uyguladıklarını gördükten sonra F.Bahçe'nin rekor sayıda üretkenlik sağlayacağını düşündüm.
Ancak Fenerbahçe ilk devre boyunca oyuna hiç ısınamadı, hücum girişimleri kopuk kopuk ve bireysel olarak sergilendi. Rakibin kendi alanında bıraktığı genişlikten, çok elverişli ortama rağmen hazırlanmış pozisyonlar gündeme gelmedi. Üst üste biri boş kaleye iki yüzde yüzlük golü kaçıran Kezman, ardından eski günlerini anımsatan bir vuruşla takımına skor avantajı getirdi.
Bu golden sonraki 25 dakikada Fenerbahçe'nin organize ataklar değil, bireysel beceriler üzerine hücum yapması ve son pas seçimlerinde yanlışa düşmesi farkın artmasını engelledi. Zaman zaman da kale önü sıkıntıları yaşandı.

DEİVİD SOLDA ETKİLİ DEĞİL
İkinci devrede Fenerbahçe'nin biraz daha işi ciddiye aldığı görüldü. Çünkü tek farklı skor avantajı hiçbir zaman garanti değildi. Yine ataklarda organizasyon yoktu. Ancak Uğur Boral arka arkaya yaptığı sprintlerle gündeme geldi. Bunlardan birinde de Deivid takımını rahatlatan golü attı. Ardından Zico, Semih'i sahaya sürerek çift santrfora döndü. Semih'in sırtı rakip kaleye dönük kazandığı topları iyi kullanmasıyla daha organize bir Fenerbahçe gündeme geldi. Ve biri hazırladığı biri de kendi attığı golle farkın artmasında katkı sağladı. Selçuk oyun disiplinine sadık kalması ve başarılı hamleleriyle rakip atakları olgunlaşma döneminde durduran bir numaralı orta sahaydı. Bu maç bir kere daha gösterdi ki, Deivid sol kulvarda etkili olamıyor.
Hakem Kamil Abitoğlu ise karşılaşmada başarılı bir yönetim gösterdi. Kartını hiç kullanmaması da önemli bir artısıydı.