İnsan, gözleriyle gidip görünce, yorum yaparken daha emin olabiliyor.
Kimse benden şu aşağıdaki iddialara inanmamı beklemesin:
Diyarbakır'da vatandaş kendi isteğiyle kepenk kapatıyor; baskı yok.
Kürtler, Türklerle birlikte yaşamak istemiyor; bölünmek arzusunda.
BDP'liler, kötü niyetli ve barışa karşı.
BDP'li belediyeler, kente, muazzam hizmetler yapıyor... Öyle ki şehri abad etmişler.

Siyaseten örgütlü kitlenin dışında kendi halindeki Kürtler, özerk yönetim peşinde değil. Kimliklerine saygı gösterildiği takdirde iyi hizmet bekliyor.
Güneydoğu'nun merkezi olmasına rağmen Diyarbakır, bakımsız bir taşra kenti görünümünde. Bir de üzerine özerklik binerse, kıt imkânlarla bu ilimizin çehresi acaba değişebilir mi?
Tabii ki BDP'nin bölgede küçümsenmeyecek bir ağırlığı mevcut.
Üstelik PKK ile birlikte ağırlık, zaman zaman baskıya dönüşebiliyor. Diğer partiler, tehditler yüzünden sandık müşahidi bulmakta zorlandıklarını belirtiyor. Kürtler mağdur edilmiş bir halk. Yaşadıkları yığınla travma var. Ama eşit yurttaş statüsü anayasal teminat altına alındığı takdirde ve tabii bir de fazla gecikmeden ana dilde eğitim imkânı verilirse, büyük çoğunluğun "Özerk olalım da, kendi kendimizi yönetelim" arzusunu taşıyacağını pek sanmıyorum. Zira İstanbul, Eskişehir, Kayseri, Ankara gibi kentlere gidenler, yerel yönetimlerin harikalar yaratabileceğinin farkında. Kaynaklar mı kıt, yoksa Tayyip Erdoğan'ın dediği gibi, belediyeler imar ve inşa yerine, paraları başka yere mi sarf ediyor, bir fikrim yok. Ama belediyeciliği iyi bilen kişilerin elinde olsaydı, Diyarbakır çok daha gösterişli bir kent haline gelebilirdi.