15.05.2005 tarihli SABAH Posta Kutusu'nda küçük Melisa'nın iki güzel sorusu vardı: Biri, "Benim birden çok iyi arkadaşım olamaz mı" diğeri "Bu doğanın kuralına aykırı mı?" İlk söz, tabii olur. Nasıl aynı anda hem annemizi, hem babamızı sevebilirsek, birden çok arkadaşımızı sevebiliriz. Ama büyükler size ısrarla "Anneni mi, babanı mı daha çok seviyorsun?" diye sorarlar. Sanki eşit sevgi olmazmış, birini daha çok sevmek gerekiyor gibi bir duruma neden olurlar. Sanki arkadaşlarından birini daha çok sevmek gerekiyormuş gibi bir zorunluluk doğar.
Sevgi, öğrenilen bir şeydir. Nasıl öğrenirsek öyle uygularız. Doğada tek sevgi yoktur. Aynı anda annemizi, babamızı, okulu, öğretmenleri; biz yetişkinler de birden çok yazarı, şairi seviyoruz.
Melisa'nın güzel sorularının devamlı olmasını dilerim.
Sabri AYÇİÇEK - İzmir