Dün Mehmet Barlas ve Melih Altınok Cumhurbaşkanı Erdoğan'a yönelik toplumsal desteğin son dönemde yine artış gösterdiğini anlatan yazılar yazdılar. Her ikisinde de çok önemli tespitler var. Beni de bu konuyu daha derinlemesine düşünmeye sevk ettiler.
Ülkede muhalefetin büyük oranda gerçeklikle bağının zayıfladığını konuşuyoruz. Muhalefet liderlerinin "düşman" Erdoğan imgesi üzerinden yarattıkları korku ve nefret ikliminin yaygınlık kazandığını biliyoruz. Her gün saçma sapan iddiaların etrafa yayıldığına şahitlik ediyoruz.
Daha beteri muhalif seçmenin bir kapalı devreye hapsedildiğini düşünüyoruz. Bu da algının gerçeklere kapalı olduğu fikrini yaratıyor. Belli yayın organlarında planlı ve sürekli üretilen bir algının muhalif seçmeni esir aldığı doğru.
Ancak bu yalan dünyayı profesyonel olarak üretenleri bir kenara bırakın. Kör nefrete teslim olanları da kenara ayırın. Bu kapalı devrenin içinde bile birçok insan hala Türkiye'de Erdoğan'ın yönetim becerisine güveniyor. Oy verdikleri muhalif partinin alternatif olduğuna inanmıyor. Ancak muhtemelen birçok kimse bunu kendine bile itiraf etmekte güçlük çekiyor. Fakat kriz zamanlarında durum farklı. En azılı muhalifler bile Erdoğan'ın açıklama yapmasını bekliyor. Erdoğan iki gün açıklama yapmayınca endişeye kapılıyor.
Dediğim gibi umutsuz vakaları bir kenara bırakacak olursanız, artık bu yalan ve algı siyaseti muhalif seçmen için bile inandırıcılığını yitiriyor. Öylesine zorladılar ki, bir yerde kırılması gerekiyor. Kapalı devreye ve nefret söylemine öylesine güveniyorlar ki, vatandaşı ahmak yerine koymaktan çekinmiyorlar.
Yok artık diyeceğiniz yalanları ardı ardına sıralıyorlar. Hatta bu tür işlerde uzmanlaşmış ve kirlenmekten, yalan söylemekten utanmayan siyasetçi ve gazeteciler üretildi. Bazı gazeteciler yalan olduğunu bile bile bir tweet atıp, ortalığı karıştırıp ertesi gün siliyor. Bazı siyasetçiler yalan olduğu hemen ortaya çıkacak açıklamalar yapmaktan çekinmiyor. Hangi isimleri kast ettiğimi çok iyi biliyorsunuz. Bu bile şu söylediğimin ne kadar doğru olduğunun göstergesidir. Kadrolu yalan üretim merkezleri korkunç bir dünya yaratıyor.
Ama dediğim gibi bu işin bir sınırı var. Nefret doğası gereği insanı en çok yoran duygulardan biridir. Nefret dalgası oluşturup bunun üzerine yelken açmanın da bir sınırı var. İnsanlar günün sonunda gelecek kaygısına sahiptir ve bu geleceği en iyi kimin inşa ettiğine bakar.
Belki de bu yüzden Erdoğan'a olan destek artış gösteriyor. AK Parti şayet bu konuyu daha ciddi bir biçimde ele alıp doğru düzgün bir iletişimle toplumsal gerçekleri günahlarıyla ve sevaplarıyla yeniden inşa edebilirse hem kendisi hem de ülke kazançlı çıkar. Sadece seçim kazanmak için değil geleceğin Türkiye'sini ortak bir vizyon etrafında birleştirebilmek için öncelikle yalanlar dünyasını ifşa etmek, sonra da toplumsal gerçekliği inşa etmek gerek.
