Tribünler daha sahaya ısınmak için çıktıklarında başlıyorlar; "Türk Futbolu'nun katili" diye...
İyi yaptıkları, "Bravo" denilecek performansları o kadar az ki, bir takım taktik hazırlık yaparken, mecburen onları da hesaba katmak durumunda kalıyor. "Bu bizi yakar" diyorlar, güvenmiyorlar. Ya da "En az iki tane atalım da bir kazaya kurban" gitmeyelim diye çözüm üretiyorlar.
Fenerbahçe bu sezona damgasını vuran takım; disiplini, performansı, vazgeçmeyişi, söke söke maçları kazanmasıyla... Hata yapıyorlar, kötü oynuyorlar; tartışırız. Ama rakiplerinden farklı olduklarını göstermek istedikleri her ortamda, tribünlerin maç başı yorumlarına geliyorlar.
Bir penaltı, çömez hakemin bile yemeyeceği faul arayışı, ardından haksız sarı kart ve "değmedim" diye çırpınan oyuncuya "kırmızı" kart. İki net gol pozisyonluk atakta avantaj kuralını es geçmek. Meireles'in tekmesine de "sarı kartla" eyyam yapmak. Yunus Yıldırım, "fark kapanır mı, açılır mı" tartışmalarında tarafını seçmiş bir yönetimin sahibiydi. Skor üzebilir Fenerbahçelileri... Ama onlar "farklı" olduklarını her ortamda gösterebilen bir ekip. 10 kişi kaldılar, iki penaltıları verilmedi, Beşiktaş'a sahayı dar ettiler. 10 kişi kaldılar, penaltıları verilmedi, Sivas gibi takım karşısında oyuna hükmettiler.
Alper, Moussa, Mehmet Topal, Raul Meireles, Dirk Kuyt veya Gökhan Gönül... Bu oyuncuların dünkü ortak noktası, gol kaçırmaları, skor denemeleri.
Rakipler didiniyor, hakemler uğraşıyor yine puan farkını açıyorlar, yine kapattırmıyorlar. Hala peşinden koşuyor rakipleri, hala puan kaybı korkusundalar. Bu da en önemli farkları.
Her şey bir tarafa. Bu tip durumları, geçmişte çok yaşadı bu takım, bu taraftar... Eğer akıllarına başka şeyler getirenler varsa, çok heyecanlanmasınlar. Daha önce de denediler bunları, duvara tosladılar.
O yüzden farklıdır Fenerbahçe...